انسولینی که می توانید به جای تزریق در دهان بگذارید - وبلاگ هانیما

به گزارش وبلاگ هانیما، افراد مبتلا به دیابت نوع یک که احتیاج به تزریق چند بار در روز انسولین دارند، ممکن است در نهایت بتوانند با روشی آسانتر، در دهان گذاشتن قرصی که درون گونه ها حل می گردد، این هورمون حیاتی را دریافت نمایند.

به گزارش وبلاگ هانیما به نقل از هلث دی نیوز پژوهشگران کانادایی در آزمایش بر روی جوندگان انسولینی را ساخته اند که می تواند به صورت قرص مصرف گردد، بدون اینکه بیشتر در آن معده از بین برود.

پژوهشگران دانشکده سیستم های غذایی دانشگاه بریتیش کلمبیا که این آنالیز را انجام داده اند، می گویند با توجه به این نتایج مثبت در آزمایش های حیوانی، معتقدند در راستا درست برای فراوری فرمولاسیونی از انسولین قرار دارند که احتیاجی به تزریق پیش از هر وعده غذایی نداشته باشد و به این ترتیب می توان به بهبود کیفیت زندگی و سلامت روانی بیش از میلیون فرد مبتلا به دیابت نوع یک در سراسر دنیا یاری کرد.

این قرص نو را می توان بین لثه ها و پوشش درونی گونه ها قرار داد تا به تدریج از مخاط نازک بخش درونی گونه ها و پشت لب ها جذب گردد.

به گفته این دانشمندان در روش تزریقی، معمولا 100 واحد بین المللی انسولین در هر تزریق ضروری است. قرص های خوراکی انسولین هم که تا به حال ساخته شده اند و از معده عبور می نمایند باید دست کم 500 واحد انسولین داشته باشند که عمده آن تلف می گردد.

از طرف دیگر، در حالیکه انسولین تزریق در مدت 30 تا 120 دقیقه به طور کامل آزاد می گردد، اغلب قرص های خوراکی انسولین فعلی به کندی در طول دو تا چهار ساعت آزاد می شوند.

در کوشش های قبلی برای ایجاد انسولین نوشیدنی، نیز اغلب انسولین دریافتی در معده تجمع می یابد، نه در جایی که مورد احتیاج است.

اما به گفته این پژوهشگران، در آزمایش های آنها بر روی موش های آزمایشگاهی حتی بعد از دو ساعت از تجویز انسولین هیچ انسولینی در معده موش ها یافت نشد، بلکه همه انسولین در کبد تجمع یافته بود که هدف ایدئال برای انسولین است.

قرص انسولین به جز راحتی مصرف می تواند به اندازه زیادی فراوری مواد زائد آلاینده محیطی ناشی از درمان دیابت نوع یک مانند سوزن و سرنگ را ممکن است قابل بازیافت نباشند، کاهش می دهد.

امیدواری این پژوهشگران این است که بتوانند هزینه انسولین در هر دوز را هم کاهش دهند، زیرا این شکل خوراکی انسولین مقرون به صرفه تر و فراوری آن آسانتر است.

البته کار این دانشمندان هنوز در مرحله آزمایش های حیوانی است که مقدماتی شمرده می شوند و آزمایش های انسانی همواره به نتایج کاملا مشابه با آزمایش های حیوانی نمی رسند.

یافته های این آنالیز اخیرا در ژورنال Scientific reports منتشر شده است.